اتم از کجا آمد؟ (پارت 1)

از آن زمانی که «تالس» و «ارسطو»، که ما آنان را به عنوان دانشمندان و فیلسوف های مطرح دنیا میشناسیم، فرضیه های خود را مرتبط با ماده ی سازنده جهان مطرح کردند، شیمی به طور جد دنبال شد. این دو دانشمند معتقد بودند که آب، هوا، آتش و خاک عناصر سازنده کیهان هستند.
اولین دانشمندی که شروع کار را برعهده گرفت هنوز معلوم نیست اما در کتاب های مختلفی ذکر شده است که 450 سال پیش از میلاد، «لوسیوپس» اولین فردی بود که مفهوم تازه ای نسبت به ماده را ارائه کرد. او عقیده داشت که مواد را میتوان به قطعات و ذرات کوچکتر تجزیه نمود اما تا یک مقطعی به بعد دیگر نمیتوانست شیئ مورد نظر را نصف کند!
اما کار در اینجا تمام نشد. «لوسیوپس» یک شاگرد به نام دموکریتوس داشت که قابل ذکر است در کتاب ها و  مقالات مختلف به نام «دموکریت» از آن یاد میشود. آقای دموکریتوس با استاد خود هم عقیده بود. وی نظریه ای تحت «ذره ای بودن مواد» مطرح کرد و گفت: هر ماده ای از ذرات تجزیه ناپذیری به نام «آتوموس» تشکیل شده است. آتوموس واژه ای یونانی است که در انگلیسی به نام «اتم» از آن یاد میشود.
دموکریتوس در نظریه خود اعلام کرد: تمام مواد از اتم تشکیل شده اند و این اتم ها هستند که با یکدیگر ترکیب شده و یک ماده را میسازند. اما حکیم های یونانی عقاید وی را قبول نداشتند. دموکریتوس از کتاب های خود نسخ متعددی را تهیه کرد اما به مرور زمان از بین رفتند و امروزه تنها از چند کتاب میتوان نظریه او را مطالعه کرد.
حکیم یونانی دیگری نیز به نام «اپیکور» کتاب های دموکریتوس را قبل از نابودی مطالعه کرد و با او هم عقیده شد. اپیکور یک مدرسه تاسیس کرد و به تربیت علوم و فنون (از جمله نظریه های اتمیک) پرداخت. به مرور زمان او نیز به فراموشی سپرده شد اما مفهوم اتم هنوز داغ بود!
 دو قرن پس از اپیکور، در زمانیکه آثارش هنوز موجود بود، یک عالم رومی به نام «کولرتیوس» نظریه‏ی اتمی را دنبال کرد. وی در حدود 56 سال قبل از میلاد شعر طویلی به زبان انگلیسی «درباره‏ی ماهیت اجسام» می‏باشد. در این شعر او به طور مشروح و استادانه به بیان و توضیح نظرات دموکریتوس و اپیکور پرداخت.
شعر کولرتیوس بسیاری از حکمای آن زمان را تحت تاثیر خود قرار داد و باعث شد تا لغت «اتم» باری دیگر به مبحث اصلی دانشمندان تبدیل شود.
چندی بعد «بویل» با کتاب خود به نام «شیمی دان شکاک» که در سال 1616 چاپ شد، مفهوم تازه ای به اتم داد. او گفت باید علاوه بر مشاهده کردن، اندیشیدن و نتیجه گیری کردن که تمام دانشمندان تا آن زمان با این سه ابزار تحقیق میکردند، باید فاکتور دیگری به عنوان آزمایش کردن را اضافه کرد و بر آن تاکید داشت. بویل شیمی را یک علم تجربی نامید.
بعد از بویل دانشمندان زیادی با فرضیات خود بحث میکردند اما «دالتون» با نظریه خود توانست موجی قوی بر سکوت و هموار بودن جوامع علمی بیاندازد. او اتم و تجزیه ناپذیری آن (که پیش تر دموکریتوس مطرح کرد) را قبول داشت اما برخی جزئیاتی را بر آن اضافه کرد:
1) تمام مواد از ذرات تجزیه ناپذیری به نام اتم تشکیل شده اند
2) اتم نه به وجود میاید نه نابود میشود
3) اتم عنصر های مختلف با هم ترکیب شده و یک ملکول را خلق میکنند
4) اتم های یک اتم مشابه یکدیگرند
5) ملکول های عنصر های مختلف جرم و خواص متفاوتی دارند
و...

دالتون خط فکری منظم و بهتری را به دانشمندان آینده داد و راه آیندگان را هموار کرد.

پارت بعدی در تاریخ 7 مرداد 1396 ارسال میشود...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: